Nikki had nooit verwacht dat ze omgevingsmanager zou worden. Sterker nog, Nikki (25) had tot vijf jaar geleden nog nooit van omgevingsmanagement gehoord. Inmiddels is ze op tal van projecten een geliefd gezicht. Waarom iedereen met haar wegloopt? “Ik vind het belangrijk om echt een band op te bouwen met de omgeving en blijkbaar wordt dat gewaardeerd”. Op dit moment is ze onder meer omgevingsmanager bij het project Gravenbuurt, groot rioolonderhoud in Rotterdam.

Wie is Nikki?
Tijdens haar studie Bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit specialiseerde zij zich in online marketing. Dat lijkt totaal iets anders dan omgevingsmanagement, maar haar skills om als marketeer op verschillende doelgroepen in te spelen, komen nog steeds uitstekend van pas. Inmiddels heeft ze al bij meer dan 25 projecten haar kunsten met veel plezier vertoont. “Als omgevingsmanager is geen dag hetzelfde”, vertelt ze enthousiast.

Waar moet goed omgevingsmanagement volgens jou aan voldoen?
“Geen omgeving is hetzelfde en een universeel perfecte aanpak bestaat niet. Daarom moet je eerst de omgeving leren kennen en het gesprek aangaan. Een persoonlijke aanpak is belangrijk, een luisterend oor bieden als mensen zorgen hebben. Je moet rekening houden met verschillende groepen zoals jongeren, werkende ouders en ouderen. Een persoonlijke aanpak is de sleutel tot succesvol omgevingsmanagement.”

Hoe is het werk als omgevingsmanager bij rioleringsprojecten?
“Projecten aan het riool zijn vaak ingrijpend omdat de hele straat wordt afgesloten. Iedereen moet daar tijdig van op de hoogte zijn en mogelijke problemen moeten op tijd worden getackeld. Bijvoorbeeld door maatwerk te leveren voor mensen die minder mobiel zijn en door goede afspraken te maken met de vuilophaaldienst. Er komt meer bij kijken dan je denkt.”

Welke uitdagingen kom je tegen bij je huidige project Gravenbuurt?
“Veel mensen in de Gravenbuurt kunnen tijdens de werkzaamheden niet bij hun eigen oprit komen. Maar op straat is het betaald parkeren. Dat betekende dat we voor al die mensen parkeervergunningen moesten aanvragen. Daarnaast wordt de straat opgehoogd, waardoor mensen ook hun oprit of tuin moeten ophogen. Daar zit natuurlijk ook niet iedereen op te wachten.”

Hoe reageer je op boze of teleurgestelde omwonenden?
“Ik ga altijd het persoonlijke gesprek aan. Dat biedt de kans om te achterhalen wat de kern van het probleem of de zorgen is. Soms is het bieden van een luisterend oor al voldoende. In het geval van de Gravenbuurt hebben we het creatief opgelost. We hebben bewoners in contact gebracht met ZZP’ers uit ons netwerk die bereid waren om voor een schappelijk prijs tuinen op te hogen en opnieuw te betegelen”.

Hoe ga je om met verschillende culturen en demografieën?
“Ik let vooral op de taal en toon van mijn communicatie. Bij een project in een villawijk schrijf ik mijn brieven net iets formeler, maar in een volksbuurt is mijn toon juist laagdrempelig. Dat moet je aanvoelen. Ook let ik op de demografie. Als er veel jonge mensen zijn dan zet ik meer in op digitale middelen, terwijl ouderen vaak juist veel waarde hechten aan persoonlijke ontmoetingen en persoonlijk contact.”

Wanneer is een project voor jou geslaagd?
“Als bewoners blij zijn met de nieuwe buitenruimte. Het is niet erg als mensen gaandeweg klagen, dat toont juist betrokkenheid aan. Het gaat erom hoe je daarmee omgaat en mensen er uiteindelijk een positief gevoel aan overhouden. Het allermooist is natuurlijk als je echt de verbindende factor kan zijn in de omgeving. Het grootste compliment dat ik heb gekregen is dat een oudere dame tegen me zei dat ze het jammer vond dat het project afgelopen was. Ze ging de gezellige praatjes nog missen, zei ze. Een band opbouwen is het mooist.”